مرثیه ای برای یک رویا!ا

یک پیرمرد آمریکایی نشسته روبروی من. با هم که صحبت میکنیم. توریست فرهنگیه که اومده جهانگردی. منم مثلا راهنماشم ! یه کتاب دستشه به اسم "آمریکا قبل از جنگهای داخلی". با هیجان راجع به آمریکا صحبت میکنه و آمریکای قبل از قرن 15. به شدت اصرار داره که به من نشون بده قبلش تو آمریکا اثری از تمدن نبوده. مدام هم صفحات مختلف کتاب رو شاهد می آره. میگه حتی در آمریکا اسب وجود نداشته! مهاجران با خودشون آوردن. همه این توضیحات رو میده و در آخر، مفتخرانه نتیجه میگیره که: این تمدن عظیم رو ما فقط ظرف 500 سال ساختیم. سریع و از هیچی. امیدوارم تور به خیر و خوشی تموم بشه!!!

آژانس مسافرتی خودمان – تهران

همکار من که اونم راهنما(!) با علاقه نشسته و با مهمان انگلیسی اش که پیرمردی 60-70 ساله است، عکسهایی را که از موزه ایران باستان گرفته اند نگاه میکنند. همکارم، آرش وار، جان در کمان کرده تا ثابت کند این کشور هم دارای تمدن بوده است و ما هم تمدن داشته ایم و داریم. کتیبه هایی را نشان میدهد با خطهای عجیب و غریب مشوش، و توضیح میدهد که در آنجا راجع به حقوق زنان نوشته شده و توضیح داده شده که آنان در جامعه با مردان برابرند. از بیمه سخن رفته و تأمین اجتماعی. هرودوت را به شهادت میخواند تا ثابت کند ایرانیان قبلاً آب دهان بر زمین نمی انداخته اند. و خلاصه اثبات اینکه الان اگر این گونه شده‌ایم فقط حاصل چند قرن اخیر است. نمیدونم که تور اون چطور بوده، ولی امیدوارم تور همکارم هم به خیر و خوشی تموم بشه!!

اتاق خودم – تهران

عصر است و خسته از شنیدن توضیحات همکارم، دارم از پنجره به بیرون نگاه میکنم. ماشین های گشت ارشادی را میبینم که قطار شده اند و به سمت استراحتگاه خود در حرکتند. برخی خالی و برخی پر. از همان زنانی که در آن کتیبه مشوش از آنها سخن رفته بود. تصادفی روی داده و دو نفر با فریاد، تمام فحشهایی را که در زندگی شنیده ام در چند دقیقه برایم دوره میکنند. در این سو نیز سطل زباله ای خالی است که اطراف آن از زباله پر شده و تصویری زننده ساخته است. امیدوارم شب اونها هم به خیر بشه!

به همکارم نگاه میکنم که دارد در مورد چکمه چرمی مرد نمکین متعلق به دو هزار سال قبل، برای میهمان خسته و درمانده ام داد سخن در میدهد.

و من میمانم. که تمدن چیست؟ آیا تمدن ها به وجود می آیند و سپس خدای گونه، تا ابد جاودان میمانند؟ یا مثل هر موجود دیگری، متولد میشوند. زندگی میکنند. با سایر تمدنها ترکیب میشوند. صلح میکنند و نبرد میکنند. بسیاری می میرند و برخی سربلند از نبرد تنازع سر بر میآورند؟

آیا تمدنی که همکارم از آن سخن میگفت هنوز زنده است؟ اگر مرده است و نیست، تمدن مردمی که قبلاً در این سرزمین میزیسته اند و هیچ چیز جز رشته سست جغرافیا، ما را به آنها پیوند نمیدهد، آیا برای ما افتخاری می آفریند؟

خاطرات خودم – دوران راهنمایی - شیراز

در دوران مدرسه، همکلاسی فقیری داشتیم که همواره از تمول و ثروت پدربزرگ خود میگفت و اینکه سرشت و سرنوشت دست در دست هم دادند تا این خاندان، به وضع امروزین خود درآید. ما چقدر همواره به او به چشم یک نادان نگاه میکردیم. چه کسی نگران وضع مالی پدربزرگ مرحوم توست؟! از جیب خودت بگو!

نتیجه اخلاقی :

(فکر میکنم باید در شغل خودم به عنوان راهنمای فرهنگ ایران زمین تجدید نظر کنم!!!)