یه شعر از رودکی

بعضی وقت ها از این شلوغی و دود و . . . که تو تهران هست ، حالم بد میشه و تو دلم میخندم که بعضی دوستام بهم میگن خوش به حالت که رفتی تهران و باور میکنم که خوش به حالشون که بعضی از چیز ها رو نمی بینن.ا
واقعیت اش اینه که بعضی وقتا بعضی جاها یه چیز هایی رو میبینی که دعا میکردی کاش همه مردم دنیا میتوانستند این صحنه ها رو ببینند که مطمئن هستم در این صورت ، زندگی آدم های روی زمین فرق میکرد.ا
از وقتی که این وبلاگ به دنیا اومده ، سعی کردم با اینکه زشتی های زیادی توی زندگی همه ما وجود داره ، ولی سرزندگی و زیبایی و نشاط رو به خواننده هام هدیه کنم.علی رغم اینکه میدونم شما هم میدونین توی دلم چه خبره و پشت هر لبخندی ، یه غم هم میتونه وجود داشته باشه.ا
خیلی با خودم تقلا کردم که آیا این سری عکس های زیر رو بذارم تو وبلاگ که همه ببینن یا نه ؟
اون موقع منصرف شدم
ولی امشب که دوباره به عکس ها با دقت بیشتر نگاه میکردم ، دیدم شادی ای که توی این عکس ها وجود داره ، بیشتر از هر عکس خوشحال کننده دیگری داره به بیننده امید میده.امید به زندگی و از خود گذشتگی و . . .ا
چون همون طور که خودتون میدونین همه چیز ها رو نباید فقط با چشم سر نگاه کرد
شما هم دقت کنین و بگین که آیا اون چیزی رو که گفتم ، شما هم میبینین؟

شنبه ۲۳ مهر ماه همزمان با روز جهانی نابينايان که در ايران به آن روز عصای سپيد می گويند نمايشگاهی از دستاورد های فرهنگی علمی و مهارت های شغلی نابينايان و کم بينايان بوسيله بيست تشکل دولتی و غير دولتی در مجتمع نابينايان رودکی بر گزار شد
ضخامت واژه ها را به خاطر بسپار
به چشم دلت ديد بايد جهان
که چشم سر تو نبيند نهان
بدين آشکارت بين آشکار
نهانيت را بر نهانی گمار

از رودکی