هرگز تو را رها نخواهم كرد

روزي تصميم گرفتم كه ديگر همه چيز را رها كنم. شغلم ‏را دوستانم را، مذهبم را زندگي ام را !ا
به جنگلي رفتم تا براي آخرين بار با خدا ‏صحبت كنم. به خدا گفتم : آيا مي‏تواني دليلي براي ادامه زندگي برايم بياوري؟
و جواب ‏او مرا شگفت زده كرد.ا
او گفت :آيا سرخس و بامبو را مي‏بيني؟
پاسخ دادم :بلي.ا
فرمود : ‏هنگامي كه درخت بامبو و سرخس راآفريدم، به خوبي ازآنها مراقبت نمودم. به آنها نور ‏و غذاي كافي دادم. دير زماني نپاييد كه سرخس سر از خاك برآورد و تمام زمين را فرا ‏گرفت اما از بامبو خبري نبود. من از او قطع اميد نكردم. در دومين سال سرخسها بيشتر ‏رشد كردند و زيبايي خيره كننده‏اي به زمين بخشيدند اما همچنان از بامبوها خبري نبود.‏ من بامبوها را رها نكردم. در سالهاي سوم و چهارم نيز بامبوها رشد نكردند. اما من ‏باز از آنها قطع اميد نكردم. در سال پنجم جوانه كوچكي از بامبو نمايان شد. در ‏مقايسه با سرخس كوچك و كوتاه بود اما با گذشت 6 ماه ارتفاع آن به بيش از 100 فوت ‏رسيد. 5 سال طول كشيده بود تا ريشه‏هاي بامبو به اندازه كافي قوي شوند. ريشه هايي ‏كه بامبو را قوي مي‏ساختند و آنچه را براي زندگي به آن نياز داشت را فراهم مي‏كردند.‏خداوند در ادامه فرمود: آيا مي‏داني در تمامي اين سالها كه تو درگير مبارزه با ‏سختيها و مشكلات بودي در حقيقت ريشه هايت را مستحكم مي‏ساختي . من در تمامي اين مدت ‏تو را رها نكردم همانگونه كه بامبو ها را رها نكردم.‏هرگز خودت را با ديگران ‏مقايسه نكن و بامبو و سرخس دو گياه متفاوتند اما هر دو به زيبايي جنگل كمك مي‏كنند. ‏زمان تو نيز فرا خواهد رسيد تو نيز رشد مي‏كني و قد مي‏كشي!‏از او پرسيدم : من ‏چقدر قد مي‏كشم.‏در پاسخ از من پرسيد : بامبو چقدر رشد مي‏كند؟جواب دادم : هر ‏چقدر كه بتواند.‏گفت : تو نيز بايد رشد كني و قد بكشي ، هر اندازه كه ‏بتواني.ا

‏به ياد داشته باش كه من هرگز تو را رها نخواهم كرد